Ελληνισμός

Διανύουμε την δυσκολότερη ίσως εποχή στην ιστορία του Ελληνισμού, καθώς απέναντί μας δεν βρίσκονται όπλα αλλά δάνεια, τραπεζίτες και οίκοι αξιολόγησης. Χρειάζεται ομοψυχία, παραγκωνισμός των όποιων ιδεοληψιών, οι οποίες παρεμποδίζουν την ελεύθερη και δημιουργική σκέψη στο να σχεδιάσει και να οργανώσει το παρόν επενδύοντας στο μέλλον. Η χώρα μας ευρίσκεται σε μία αξιοζήλευτη και επίκαιρη γεωγραφική θέση, με πανανθρώπινες, διαχρονικές αξίες. Οι καιροί απαιτούν ολική ενεργοποίηση των ελληνικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων, αφού πρώτα αναγνωσθούν προσεκτικά οι όποιες  ευνοϊκές ή αντίξοες για την πατρίδα συγκυρίες.
Η απουσία ισχυρής ηγεσίας και σοβαρών προτύπων φαίνεται ότι οδηγεί την κοινωνία σε αδιέξοδο, καθώς στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται δραστική λύση. Οι σημερινοί ιθύνοντες και οι σύμβουλοί τους έχουν ταυτίσει την μοίρα της Ελλάδας με την πορεία των χωρών του λεγόμενου δυτικού κόσμου. Ωστόσο, ο ορίζοντας των Ελλήνων υπήρξε ανέκαθεν οικουμενικός. Απόδειξη σήμερα αποτελεί η ομογένεια και η δραστηριοποίηση κάθε Έλληνα και Ελληνίδας σε κάθε γωνιά της γης.
Η ιδιάζουσα γεωγραφική θέση της Ελλάδας και ο οικουμενικός χαρακτήρας του Ελληνισμού μας καθιστά Ευρωπαίους, χωρίς να είμαστε Δυτικοί. Μέρος των Βαλκανίων, χωρίς να είμαστε Σλάβοι. Μέρος της Ανατολής χωρίς να είμαστε Σημίτες, Άραβες ή Τούρκοι. Μας καθιστά πολίτες του κόσμου με την ελληνική έννοια: Όπου γης πατρίς. Σ’ αυτό το πλαίσιο η εμμονή τοποθέτησης της χώρας στο δυτικό κόσμο δεν μπορεί να αξιοποιήσει στο μέγιστο τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, τον φυσικό πλούτο της Ελλάδος.
Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού ήταν διαμέσου της πορείας των αιώνων, φάρος πολιτισμού, παιδείας, πανανθρώπινων ιδανικών και αξιών, ατομικών ελευθεριών.  Σ’ αυτό τον προσανατολισμό γεννήθηκε το ιδανικό της ελευθερίας. Η μονόπλευρη ταύτιση με την Δύση δεν μπορεί πλέον να στηρίξει την αναγκαιότητα χάραξης μιας νέας εξωτερικής πολιτικής, η οποία κρίνεται άκρως αναγκαία για μια νέα εθνική διαπραγμάτευση απέναντι στους δανειστές. Είναι συμφέρον και υποχρέωση, λοιπόν, της χώρας να ανήκει και στην Ανατολή και στην Δύση. Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, μπορούν να είναι οι πυλώνες σταθερότητας στην χάραξη νέας στρατηγικής  της χώρας μας στην Ευρώπη αλλά και τον κόσμο.
Η ισχυροποίηση του ρόλου και του κύρους της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση επηρεάζει καθοριστικά την εξέλιξη τόσο της οικονομίας μας όσο και της διεθνούς μας θέσης. Στη διαδρομή μας πρέπει να έχουμε ως πυξίδα την ενεργό συμμετοχή μας στον ισχυρό πυρήνα και στις διεργασίες για την εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πρέπει να αισθανόμαστε ισχυροί και περήφανοι για τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, τις εθνικές μας παραδόσεις. Πρέπει να αισθανόμαστε ισχυροί και υπερήφανοι για τη θρησκεία μας, το πιστεύω μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας μας.

XIV. Ελπίδα και κάλεσμα.
Ελπίδα είναι η ενεργοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της εθνικής διαπραγμάτευσης και του νέου κοινωνικού συμβολαίου. Στόχος να αποφευχθεί η εθνική κατάρρευση της χώρας, να αποκατασταθεί η εθνική μας κυριαρχία και να σταθούμε ως ισότιμοι εταίροι στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Απευθυνόμαστε σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Στο πρωτοποριακό κομμάτι του λαού μας, το οποίο υπάρχει και αγωνιά. Είναι ο χώρος των σκεπτόμενων ανθρώπων, των διανοουμένων, των νέων επιστημόνων, εκείνων που δεν προσδοκούν σε προνομιακές σχέσεις ιδιοτέλειας. Είναι εκείνοι που έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν υγιή οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα. Είναι οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί, οι αγρότες, τα ασθενέστερα σήμερα τμήματα του λαού μας που αναζητούν χειρολαβή ελπίδας και ασφάλειας. Είναι εκείνοι που διαθέτουν μορφωτικό, κοινωνικό και πολιτικό κεφάλαιο και νιώθουν την ανάγκη της προσαρμογής της χώρας στη νέα εποχή και στις εξελίξεις του κόσμου. Τέλος, είναι όλοι εκείνοι που δεν θέλουν να εγκαταλειφθεί η χώρα στο έλεος των δημοκόπων και όσων έχουν συμφέρον να τη διατηρούν καθηλωμένη, θεσμικά και πολιτισμικά.
Το βέβαιο είναι πώς η συμμετοχή μας στις διαδικασίες της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης είναι πλέον λεόντειος και ετεροβαρής. Η χώρα μας βρίσκεται στο έσχατο σκαλοπάτι οικονομικής υποτέλειας και έχοντας ουσιαστικά απολέσει τμήμα εθνικής κυριαρχίας. Οι προϋποθέσεις που τίθενται πολύ σκληρές. Ικανοποιούν τη νοοτροπία και τα συμφέροντα των Βορείων. Όμως, η πρόκληση παραμένει η ίδια για την Ελλάδα και συνίσταται στο να μπορέσει να συμμετάσχει ισότιμα στην πορεία οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης της Κοινότητας, όπως διαμορφώνεται πλέον μετά τη συμφωνία του Μάαστριχτ. Η Ελλάδα αξίζει περισσότερο από τη μοίρα του ουραγού της Ευρώπης.